48ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Διαδρομή Ολύμπιον- Λιμάνι και πίσω. Θυμάμαι και παλιότερα που τρέχαμε σαν τους παλαβούς, μην τυχόν και χάσουμε κανένα «αριστούργημα» και τι θα γινόταν μετά. Κι η υγρασία να σου τρυπάει τα κόκαλα...
Είναι κάτι το μαγικό. Και είναι σίγουρα κάτι που βγάζει την πόλη απ’ το λήθαργο. Το βλέπεις γύρω σου, το αισθάνεσαι. Και δέκα ταινίες συνεχόμενες να δεις, πάλι με το χαμόγελο στα χείλη είσαι. Κι ας έχουν γίνει τα μάτια σου κατακόκκινα απ’ την κούραση.
Ταξίδεψέ με μακριά. Sweet Leilani...
Είναι κάτι το μαγικό. Και είναι σίγουρα κάτι που βγάζει την πόλη απ’ το λήθαργο. Το βλέπεις γύρω σου, το αισθάνεσαι. Και δέκα ταινίες συνεχόμενες να δεις, πάλι με το χαμόγελο στα χείλη είσαι. Κι ας έχουν γίνει τα μάτια σου κατακόκκινα απ’ την κούραση.
Ταξίδεψέ με μακριά. Sweet Leilani...
| Chris Isaak- Sweet... |
3 σχόλια:
..Sweet Leilani, Heavenly Flower
I dreamed of paradise for two
You are my paradise completed
You are my dream come true.... :-)
Τώρα εγώ να το ομολογήσω ότι δε μου αρέσει το σινεμά ή θα φάω κόκκινη κάρτα?
Δανάη μου, γούστα είναι αυτά! :)
Αλλά και πάλι...:))
Δημοσίευση σχολίου